De laatste dag en de terugreis

Vandaag, vrijdag 4 januari, hebben wij onze laatste dag in Zuid-Afrika en aangezien wij pas om 23.30 uur gaan vliegen hadden we nog de hele dag beschikbaar. Eerst hebben we enigszins uitgeslapen en vervolgens de koffers zo ver mogelijk klaar gemaakt. Omdat we zo een late uitcheck hadden, heben we 1 kamer wat langer aangehouden zodat we nog een plek hadden om ons om te kleden e.d..
We zijn eerst met een taxi naar Bo Kaap gegaan, een wijk in Kaapstad waar de gevels van de huizen in soms velle kleuren waren geschilderd. Leuk voor de fotootjes, maar jammer dat er zoveel auto's geparkeerd stonden. Dat ontsierde wat! Vanaf Bo Kaap zijn we het centrum in gelopen en wat winkels en kraampjes bekeken in de omgeving van Longstreet en Green Market Square. Hier natuurlijk ook nog wat souvenirs gekocht en ook nog en autobiografie van Nelson Mandela op de kop getikt. Vanuit het centrum was het maar een kort stukje lopen naar The Castle, een vestingwerk in de stad. Ooit liep de Atlantische Oceaan tot de muren ervan, maar inmiddels is de kustlijn enkele kilometers verder. Hierna hebben we een taxi gezocht en zijn we terug gegaan naar het hotel.

Om 17.30 uur zijn we met de hele grep, waaronder ook de reisleidster Helma en de chauffeur Winston, egaan naar een groot steakrestaurant in de Victoriawharf in het Waterfront. Hier hebben we een laatste gezamenlijk diner gehad. Marjon en ik hebben gekozen voor een spies met krokodillenvlees en dat is haast onvergelijkbaar met ander vlees en is echt zalig. Ter afsluiting nog een overheerlijke tiramisu en daarna zijn we afgereisd naar het vliegveld van Kaapstad waar we de lange vlucht van 11 uren tegemoet gingen.

Robbeneiland

Een dag waar we naar uit hebben gekeken, een bezoek aan Robbeneiland.
Hier hadden we al in november de kaartjes vor gekocht via internet en met het grootste deel van de groep zijn we vanaf de haven per boot gevaren naar Robbeneiland. Dit eiland ligt zo'n 7 km voor de kust maar met de boot is het ongeveer 12 km varen. Het eiland is bijna 2 km breed en ruim 3 km lang. Nelson Mandela heeft hier ruim 18 jaar gevangen gezeten. De overige 9 jaar heeft hij in andere gevangenissen vertoefd.
Eerst hebben we een bustour gedaan op het eiland en aansluitend hebben we een rondleiding gehad in de Maximum Secured Prison door een ex-politieke gevangene die hier tot 1991 ongeveer 7 jaar vast heeft gezeten. We hebben het celletje gezien waar Mandela zat en dat is werkelijk kleiner dan een hondenkennel. Op het eiland zaten ook andere gevangenen voor strafrechtzaken, maar die zaten in een minder zwaar regime en die werden strikt gescheiden van de mondigere politieke gevangenen.
Gevangenen moesten ook werken in een steengroeve op Robbeneiland, gewone en politieke gevangenen gezamenlijk. In die steengroeve was een grot waar de gevangenen konden rusten of eten. Het stonk daar zo erg dat de bewakers daar niet kwamen en daarom werd de grot gebruikt om berichten door te geven en om elkaar dingen te leren onder het motto: "each one, teach one". Bedenk dat alle gevangenen gekleurde mannen waren onder een geheel blank regime.
Er is niet echt geprobeerd te ontsnappen. Een poging die daar nog het dichtst bij kwam was door het vervaardigen van een masterkey waarmee alle deuren konden worden geopend. Die sleutel is wel gemaakt maar voor die gebruikt kon worden werd die helaas ontdekt. Of het ontsnappen na het openen van de deuren was gelukt, valt te betwijfelen want in de brede strook van 7 km tussen Robbeneiland en Kaapstad, zwemmen veel witte mensenhaaien en hier is het water ook enorm koud.
Een aangrijpend verhaal was die van een van de leiders van de anti-apartheidsbeweging van het eerste uur, wiens naam mij even is ontschoten. Hij is door steeds aangepaste wetgeving na vrijlating feitelijk steeds opnieuw aangehouden en heeft op Robbeneiland in een speciaal gebouwde cel jarenlang opgesloten gezeten zonder enige vorm van communicatie. Hij is daardoor het praten volledig verleerd en is uiteindelijk overleden aan kanker tijdens zijn laatste periode van huisarrest. Hij was op Robbeneiland gehuisvest tegenover de kennels met bewakingshonden.
Het is dankzij het Rode Kruis dat voor de gevangenen de leefomstandigheden heel langzaam ietwat beter werden en dat ze de mogelijkheid kregen te studeren. Nelson Mandela heeft daar ook gebruik van kunnen maken door tijdens zijn gevangenschap af te studeren.

Nadat wij waren teruggevaren naar Kaapstad hebben we in een heerlijk restaurantje in de Waterfront gegeten. Dat Waterfront is een enorm stuk van het havengebied vol winkels, musea, restaurants en andere leuke dingen om te doen of te zien. Hier en daar spelen afrikaanse bandjes of zingen groepen mannen Afrikaanse liederen. Werkelijk leuk om te zien. Vanavond gaan we weer met een aantal gezinnen eten bij een van de restaurantjes hier in de buurt.

Morgen wordt en dag die we deels vrij kunnen besteden. Eigenlijk moeten we 10.00 uur uitchecken, maar vanwege de late vlucht van 23.30 uur hebben we de kamer verlengd. We gaan morgen waarschijnlijk Kaapstad nog even in. Om 17.30 uur gaan we met de bus en dus de reisleidster en de chauffeur gezamenlijk eten bij een restaurant in het Waterfront. Daarna rijden we direct door naar het vliegveld voor de terugreis.

....en weer terug naar Kaapstad

Vandaag hebben weer een lange rit voor de boeg van Oudtshoorn naar Kaapstad. We konden vandaag uitslapen en vertrokken om 08.00 uur weer met de bus. Maar eerst hebben we in Oudtshoorn nog het Cheetah Rehabilitation Center bezocht, eigenlijk een soort kleine dierentuin, maar je hebt een veel beter zicht op de dieren. Ze hebben hier veel krokodillen en het zijn dan ook veel grotere exemplaren dan je in Nederlandse dierentuinen wel eens ziet. Verder hebben ze bijna alle katachtige hier en het leuke is dat je sommige katachtige in de kooien kunt aaien. Er waren tijgerwelpjes, cheetahs, witte leeuwen en tijgers, cervals, luipaarden en lynxen en dan vergeet ik er waarschijnlijk nog wel wat. Marjon en Amke hebben allebei twee lynxen mogen aaien en dat was wel cool. Ze kregen behoorlijk uitgebreid die lynxen te aaien. Het is helemaal fantastisch als je daar mag werken en daar elke dag mee mag knuffelen. Je zag ook dat ze erg naar die verzorgers toe wilden. Was echt de moeite waard.

Onderweg was met een restauranthouder afgesproken dat we daar zouden lunchen. De reisleidster, Helma, had hen in de ochtend al een paar keer geprobeerd te bellen, maar kreeg geen contact. Daar aangekomen bleek dat het personeel in staking was gegaan, maar niet dat ze dat dan even doorgeven! In hetzelfde plaatsje was een hotel en daar stapten we met 28 personen naar binnen en die waren toch in staat iedereen van een heerlijke lunch te voorzien en nog in een rap tempo ook. Met een uurtje reden we weer verder.

We zijn weer neergestreken in het Ritz hotel. Dit was een tophotel in Kaapstad, maar het onderhoud laat inmiddels behoorlijk te wensen over, hetgeen ook al de eerste dagen bleek toen we hier verbleven. We hebben zo te zien wel een betere kamer gekregen dan in het begin. Op het dak van het hotel zit een hotel dat zeer langzaam ronddraait. Daar hebben we voor vanavond voor de gehele groep gereserveerd. Dat is dan ook net rond zonsondergang.

Naar Oudtshoorn

Om te beginnen eerst iets over onze jaarwisseling. Dat vierden we gisteravond samen met een ander juniorgroep van Djoser, alleen is de leeftijd van de kinderen aanzienlijk lager. Op 2 tieners na zijn het kinderen in de leeftijd tussen 4 en11 jaar ongeveer. De 2 tieners hadden al geprobeerd om bij onze groep te mogen aansluiten, maar dag kon en mocht niet. Tijdens het diner gisteravond zijn die 2 ook erg leuk door onze hele groep jongeren opgenomen en de jaarwisseling, die hier een uur eerder is dan in Nederland, is door praktisch iedereen bijgewoond. Alleen onze chauffeur was vroeg gaan slapen en een enkel jong kind en 1 ouder was er niet bij. Afgesproken was dat de lobby van het hotel tot 1 uur open zou blijven. Een deel van de jongeren is daarna nog bijna de hele nacht doorgegaan op hun kamers. Hier was alleen geen vuurwerk en ook de oliebollen vond ik toch een gemis. Verder was het reuze gezellig en gewoon lekker anders.

Vandaag vertrokken we weer vroeg via een meer noordelijke route naar Oudtshoorn. We zijn gereden door 2 semi-woestijnen, de Grote en Kleine Karoo. Door die woestijn liep ook een 30 km enkelbaans betonnen weg. Veel verkeer was hier echter niet dus geen passeerproblemen.
Aangekomen in Oudtshoorn hebben we eerst een struisvogelfokkerij bezocht. Oudtshoorn is wat dat betreft de hoofdstad van de wereld. Daar hebben we eerst geluncht, natuurlijk struisvogelbiefstuk, en daarna een rondleiding gehad. Leuk was ook de struisvogelmassage, een bijzondere belevenis die sommigen ondergingen. Minder leuk was het struisvogelrijden door enkelen van de groep. Je ziet dat de struisvogels daar enorm opgefokt van worden. Deze struisvogels hadden ook een rare ring door de neus, volgens de guide daar omdat ze anders elkaars veren kapot zouden pikken. Opvallend was dat alleen deze struisvogels zo'n ring hadden en dat komt echt alleen door de stress en boosheid. Dit deel van het programma mag uit het programma gehaald worden.

Daarna zijn we gereden naar de nabijgelegen Cango caves. Enorme ondergrondse zalen met vele mooie stalagtieten en stalagmieten. Danique, een meisje uit de groep die op het conservatorium zit, heeft nog gezongen en ikzelf heb nog een earthcache weten te scoren.

Vanavond hebben we nog gezamenlijk gegeten en daarna hebben we een shotje gekregen van onze reisleidster Helma die we op Zuid-Afrikaanse wijze moesten drinken. Zij en de chauffeur deden het voor en daarna moesten we het nadoen. Het shotje is een combinatie van Amarula en mint en je zet het glaasje voor je op tafel, doet je handen op je rug, pakt het glaasje met je mond op, doet je hoofd naar achteren en laat het drankje naar binnen glijden. Daarna zet jet het glaasje met je mond weer neer. Zij drinken dit zo vooral als hun nationale rugbyteam heeft gewonnen. Was weer erg leuk!